Απόσπασμα από τον πανηγυρικό της ημέρας από τον διευθυντή του ΕΠΑ.Λ. ΙΘΑΚΗΣ κ. Ορέστη Α. Καχριλα

25^η ΜΑΡΤΙΟΥ

        Η Ελλάδα εξαιτίας της ιδιαίτερης γεωπολιτικής θέσης που κατέχει, καθώς βρίσκεται σ’ ένα σταυροδρόμι όπου ενώνονται τρεις ήπειροι, αποτελούσε από παλιά πόλο έλξης για διάφορους λαούς, πολλοί από τους οποίους την κατέκτησαν. Ρωμαίοι, Σλάβοι, Φράγκοι πέρασαν από ‘δώ. Η περισσότερο, όμως, μακρόχρονη και καθοριστική υποδούλωση των Ελλήνων είναι αυτή στους Οθωμανούς Τούρκους. […]

        Ο Ελληνισμός, με σωσίβιο τη γλώσσα και τη θρησκεία, τη φιλοπατρία και τη λατρεία, κατόρθωσε να επιβιώσει μετά την τουρκική κατάκτηση και να διατηρήσει τη συνοχή του χάρη κυρίως στα προνόμια, στην αυτοδιοίκηση και γενικά στο φωτισμό του. Από το 17^ο αιώνα, δύο νέες τάξεις Ελλήνων πολεμιστών θ’ αποτελέσουν την έκφραση της διαθέσεως του Γένους για την απελευθέρωση του και θα διεξάγουν συνεχή κι αδυσώπητο αγώνα εναντίον του κατακτητή. Είναι οι Αρματολοί και οι κλέφτες, που έδωσαν στον αγώνα τους σημαντικότερους αρχηγούς και μια δοκιμασμένη πολεμική τακτική. Στ’ απρόσιτα όρη της Ηπείρου, στα οποία είχαν καταφύγει λίγοι Έλληνες, για ν’ αποφύγουν το ζυγό της δουλείας, διεξάγεται ήδη ένας συνεχής και χωρίς οίκτο αγώνας. Από το 1731, οι Σουλιώτες μάχονται εναντίον των Τούρκων. Οι αγώνες τους τονίζουν την εμπιστοσύνη στην παλικαριά και στη στρατιωτική ικανότητα του λαού. […]

        Ολόκληρο το σκλαβωμένο γένος εργάζεται μεθοδικά κι ασταμάτητα για τη μεγάλη ώρα· δημογέροντες, πρόκριτοι, ραγιάδες, κληρικοί, δάσκαλοι του Γένους στα Κρυφά Σχολειά, αρματολοί και κλέφτες καθώς και Έλληνες της Διασποράς. Ώσπου το 1814 στην Οδησσό τρεις νέοι και φλογεροί  Έλληνες πατριώτες, ο Εμμανουήλ Ξάνθος, ο Νικόλαος Σκουφάς κι ο Αθανάσιος  Τσακάλωφ, σε μια εποχή που ο Μέττερνιχ διακήρυττε ότι «δεν υπάρχει Ελληνικό Έθνος» και απογοητευμένοι από τους συνεχείς εμπαιγμούς του Γένους. Αποφάσισαν να συστήσουν τη «Φιλική Εταιρεία», που μέλη της θα έπρεπε να είναι ένθερμοι και φιλοπάτριδες Έλληνες. Με σκοπό την καλυτέρευση του Έθνους και, αν ο θεός το συγχωρήσει, την ελευθερία του. Η Φιλική Εταιρία οργάνωσε το λαό, πρόβαλε αρχηγού, καθόρισε το χρόνο και κήρυξε την Επανάσταση. […]

Πολύμορφη και πολυδιάστατη αποδείχθηκε η συμβολή των ιθακήσιων τόσο στην προπαρασκευή όσο και στην εξέλιξη του αγώνα του 1821, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που όρθωνε η βρετανική προστασία. […]

        Ευστράτιος-Ευγένιος Καραβίας, Άγγελος Ροδοθεάτος, Ιωάννης Βλασσόπουλος, Γεώργιος Δενδρινός, Γεώργιος Πατρίκιος, Σπυρίδων Δρακούλης, Ευάγγελος Μαντζαράκης-Λυκούδης, Σταύρος Αλευράς^,  Βασίλειος Καραβίας,  Ιωάννης Πέτας, Γεώργιος Βλησμάς,  Ευάγγελος Μαρούλης, Επαμεινώνδας Πετα­λάς, Πέτρος Ραυτόπουλος, Πανα­γιώτης Βουλιέρης, Παναγιώτης Χαλικιόπουλος, Άγγελος Γιαννιώ­της, Ευ­στάθιος Καραβίας Γιαννούτσος, Χρήστος Σταύρακας, Δημήτριος Καίσαρης, Αναστάσιος Σταθάτος είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, ενώ σημειωτέον στην Ιθάκη γεννήθηκε ο ήρωας της Γραβιάς Οδυσσέας Ανδρούτσος.                                           

        Είναι ανάγκη ωστόσο να επισημάνουμε ιδιαίτερα την προσφορά του Νικόλαου Γαλάτη που ήταν από τους πρώτους που μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία, και ο οποίος κινήθηκε θαρραλέα και δραστήρια στην κατήχηση νέων μελών και ιδίως επιφανών προσώπων στη Μόσχα. Και βέβαια δεν είναι δυνατόν να παραληφθεί το όνομα του θιακού Διονύσιου Ευμορφόπουλου ο οποίος εργάσθηκε αποφασιστικά για την προετοιμασία της Επανάστασης αλλά και σε όλη την διάρκεια του αγώνα κατείχε επιτελικές θέσεις, πρωτοστατούσε σε μεγάλες μάχες στη ξηρά και στη θάλασσα, και συμμετείχε σε ριψοκίνδυνες αποστολές.                                                                                                                              

        Για εφτά, λοιπόν, χρόνια η Ελλάδα έγινε το θέατρο της μεγάλης εποποιίας του αίματος και της φρίκης, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να κατακτήσουν κυριολεκτικά την ελευθερία τους. Απέδειξαν συγχρόνως ότι το Έθνος οφείλει ν’ αγωνίζεται, στηριζόμενο στις δικές του δυνάμεις και μόνο. Παρά τις αποτυχημένες κατά το παρελθόν απόπειρες, αυτή τη φορά ο Αγώνας στέφθηκε από πλήρη επιτυχία, διότι το Έθνος δε στήριξε τις ελπίδες του στις ξένες δυνάμεις μόνο, οι οποίες ενδιαφέρονταν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Ο ελληνικός αγώνας στάθηκε η απαρχή για τη βαθμιαία ολοκλήρωση των εθνικών πόθων και για τη δημιουργία μιας Ελλάδας που θα προσέγγιζε το αρχαίο κλέος. […]

        Και δεν είναι, ίσως, τυχαίο ότι ο Ευαγγελισμός της Ελλάδας γιορτάζεται με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, καθώς στη γη της Ιουδαίας, ο αρχάγγελος Γαβριήλ, σαν σήμερα προσφέρει τον κρίνο στην Παρθένο Μαρία κι ευαγγελίζεται τη Γέννηση του Σωτήρα της ανθρωπότητας, όπως στην Αγία Λαύρα ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τη σωτηρία της Ελλάδας.

Μεγάλος λαός, μεγάλος αγώνας, μεγάλοι ηγέτες, μεγάλοι ήρωες!

                                 ΖΗΤΩ Η 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821!

                                 ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!